zmarli dziadkowie

witam...
ja bardzo czesto snie...i chcialabym rowniez zapytac czy zmarli moga przychodzic do nas w snach...ja snie czasami o mojej babci i dziadku ...
Po smierci dziadka snilo mi sie ze przyszedl i mi powiedzial ze jeszcze nie umarl, ale jak juz bedzie tak daleko to przyjdzie i mi powie...tego snu nie potrafie zapomniec..juz tyle lat minelo..bardzo czesto sni mi sie ze jestem w ich domu...w sypialni w kuchni....
Jestem w zawiazku i snila mi sie babcia i moj chlopak i on chcial jej sie przedstawic ona najpierw na niego wogole nie zwracala na niego uwagi dopiero po jakims czasie podala mu reke

Witaj,
tak, zmarli mogą przychodzić do snu. Jest o tym wzmianka w książce Michaela Newtona "Przeznaczenie dusz" (chyba I tom).

Do mnie zmarli wpadają zwykle noc po odejściu. Zwykle piękni, dostojni i uśmiechnięci by wymienić kilka zdań na do widzenia. Kiedyś nawet dziwiłem się sobie dlaczego podczas pogrzebu jestem spokojny i nawet wesoły podczas kiedy inni zachłystują się smarkami Na dłuższą metę to raczej jest Twoja podświadomość niż ingerencja zmarłych. Można to mniej więcej zauważyć jeśli postać zmarłej osoby jest zniekształcona lub w jakiś sposób nienaturalna.

Mi się często śni prababcia i jej dom. Przynajmniej raz w tygodniu. Wiem, że ona często jest koło mnie, po prostu to czuje. Jeśli nagle, znienacka zaczyna mi sie przypominać to wiem, że jest w pobliżu. W ogóle bardzo interesuje się światem zmarłych, jest mi jakoś dziwnie bliski i naturalny. Często czuje czyjąć obecność koło siebie. Najczęściej wiem kto to, bo ukazuje mi sie twarz tej osoby w myślach. Jeśli nie jestem pewna to pytam kim jest, zadaje pytania i proszę o znak czy to ta osoba o której myślę. Tak sobie gawędze z różnymi niewidzialnymi istotami a nawet musze powiedzieć, że ich lubie i oni chyba mnie też, czuje to
Jakiś czas temu wyczytałam w książce "Umarli mówią do nas" że duszy która opuściła Ziemię, ciężko jest oddtworzyć swój ziemski wygląd, dlatego najczęściej jeśli przychodzą do nas w snach, to wyglądają trochę inaczej, najczęściej młodziej, promienniej, czyli tak, jak chcieli by być zapamiętani.
W ogóle to bardzo polecam tą książkę. Mój pogląd na śmierć, życie pozaziemskie się całkowicie zmienił. Zrozumiałam wiele rzeczy, które mnie bardzo uspokoiły, ponieważ wcześniej bardzo bałam się śmierci. Tymczasem okazuje się, że śmierci jako takiej nie ma. Już wielokrotnie umieraliśmy, tylko nawet o tym nie wiemy. Wielokrotnie też się urodziliśmy. To cały ciąg, który nie ma żadnej przerwy w postaci "śmierci". Co prawda ziemskie ciało opuszczamy, ale dusza żyje sobie dalej. Może się spowrotem wcielić w nowe ciało na Ziemi, ale nie musi.