Wygląd kontra Osobowość.

Niekoniecznie mamy inny punkt widzenia, możliwe, że rozumiemy inaczej to co piszemy.
Kto nie analizuje, to nie analizuje Samo się czasami analizuje i to jest głupie, przyznaję bez bicia.
Trochę skłaniam się ku temu, że skoro jestem tutaj, to patrzę na ciało, bo jest. Osobowość też ważna, ale jednak jest w jakimś kawałku mięsa, powiedzmy Rozumiem o co chodzi z tym łączeniem się po śmierci. Podobno tam nie ma lubię-nie lubię i łączymy się ze wszystkimi (nie na wieczność, tylko na chwilę, żeby zrozumieć jakby czyjś punkt widzenia). Mówię podobno, bo nie wiem, przeczytałam w książkach Newtona, ale wydaje się to logiczne.

W ostatecznym rozrachunku wszyscy jesteśmy swoimi "drugimi połówkami"

Rozumiem Twój punkt widzenia, bo przez wiele lat sam taki miałem. Pewne wydarzenia sprawiły jednak, że mój światopogląd wywrócił się do góry nogami, o tak:

I jestem za to bardzo wdzięczny, bo z człowieka, który nie chciał żyć i nienawidził ludzi, miał depresje oraz inne dziwne rzeczy, stałem się osobą kompletnie pozbawioną stresu, gniewu, smutku i kilku innych, negatywnych emocji. Wszędzie dostrzegam miłość oraz pewien głębszy sens. Wszędzie dostrzegam okazję stworzenia czegoś pięknego, a gdy widzę mur, którego nie da się zniszczyć, to obsadzam go pięknymi roślinkami, żeby nie psuł widoków.

Okazuje się bowiem, że zamiast niszczyć lepiej jest tworzyć i do tego zawsze namawiam.

Chyba jednak lekko odbiłem od tematu

Jeśli ktoś ma 100% rozumu to nie odpuści swojego wyglądu. Jeśli ktoś ma 100% wyglądu to nie dopuści myśli, że rozum ma jakieś znaczenie. Profesor może być kasjerem ale w drugą stronę to już nie działa

no i się zaczęło

wygląd - najważniejsze by był zadbany czyli czysty i tylko tyle, po za tym musi mieć to coś co mnie w nim urzeknie. Dla innych moje wybory bywały dziwne wręcz

wnętrze jest ważne i to bardzo, i na to patrzę przede wszystkim.

czyli 80% za wnętrzem 20% za wyglądem

dla przykładu coś z mego życia:
miałam chłopaka
miałam wypadek - poparzenie - prognozy : blizny na twarzy do końca zycia
chłopak do szpitala przychodził późneij zerwał bo miałam być brzydka
wniosek:
dobrze, że wtedy to sie stało bo jakbysmy byli po slubie i z dziećmi i wtedy by mnie zostawił ?

wtedy się nauczyłam, ze zoto to nie wyglad to wnętrze
więc z wierzchu wole miec tombak a w srodku platyne

osobowosc odbija sie na wygladzie - w sensie "odciska sie"
to jest w spojrzeniu, mimice twarzy, sposobie chodzenia, gestykulacji czy tembrze glosu ...
trzeba tylko byc dobrym obserwatorem

czasem jednak mozg (a nawet serce) sie wylacza
i feromony graja...

Bardzo, bardzo popieram wypowiedź mgiełki. Człowiek niezbyt ładny, ale zadbany i z pięknym ujmującym wnętrzem może nie od razu wzbudzi w nas miłość i przywiązanie. Z czasem może się okazać, że nie możemy bez niego żyć.
Przykład: mam koleżankę, która jest ruda, bardzo niska i otyła, z paroma innymi deformacjami i bliznami po operacjach. Wielokrotnie byłam świadkiem jak ludzie obraźliwie ją traktowali a po bliższym zapoznaniu z nią zaprzyjaźniali się na długie lata. Jej dom zawsze jest pełen przyjaciół i niedawnych wrogów, a jej mąż i dzieci również pełne ciepła i dobroci.

W kwestii znajomości, przyjaźni, koleżeństwa wygląd absolutnie mnie nie interesuje. Liczy się tylko wnętrze i osobowość. W kwestii związku damsko-męskiego, facet jeśli nie nadaje na wspólnych falach i nie zaiskrzy to nic z tego, przechodzi do grona znajomych:)

Ewelina nie zastanawiałaś się nad tym, że spotykasz ludzi pierwszy raz i masz wrażenie że znacie się od zawsze? Zatem pomyśl jeszcze raz o bratnich duszach bo z własnego doświadczenia wiem że istnieją, czuje się je całą duszą, jakby była częścią mnie samej. To naprawdę jest niesamowite doznanie.

Zastanawiałam. Jest tak jak mówisz, ale to raczej dusza, którą znasz już z poprzednich wcieleń, możesz je nazywać bratnimi jeśli Ci tak wygodnie. Chodzi mi o taką, która jako jedyna pasuje do Ciebie, bo wg mnie nie ma czegoś takiego. Niektórzy zwykli mawiać o Tym Jedynym, a mi się śmiać chce tylko jak coś takiego słyszę, ale zawsze warto marzyć, czemu by nie

Słyszałam też o czymś takim, że "to się czuje, że to TEN". Jak myślicie, jest coś takiego? Już kilka razy miałam takie odczucie i się pomyliłam, także mam wątpliwości czy jeszcze na coś takiego zwrócę uwagę. U mnie się to zwyczajnie nie sprawdza.

Mnie również nie interesuje wygląd znajomych, liczy się wnętrze i tutaj, anoushka jak najbardziej się z Tobą zgadzam. Z iskrzeniem też masz rację.

Czucie "że to TEN" to też słyszałam, być może tak jest w tej kwestii, jednak w tym układzie jako związku nie odczułam jeszcze tego duszą i całym swoim jestestwem. Miałam męża, ale po latach na bazie zdobytej mądrości mogę jedynie stwierdzić że to było raczej zauroczenie, fascynacja, i młody "koci" rozum:) Wydawało mi się, że to jest to + programy wpojone przez wychowanie, czyli patrzenie na życie z pozycji kobiety, żony potem matki itd. Widać musiałam to przerobić żeby zrozumieć:)


Masz interesujący blog, właśnie się wczytuję. Idziemy w tym samym kierunku tą samą ścieżką:)