Twoja idealna "druga połówka"

cieszę się, żeby szukac ideału sama powinnam nim być, a tak nie szukać a i chyba fajnie jest pracować nad sobą i widzieć efekty:)

Otóż to. Wiadomym jest, że pewne cechy są przez nas pożądane bardziej, inne mniej, ale wymaganie czegoś, czego się samemu nie ma, jest wg mnie dziwne..

A czasem wydaje nam się, że odpowiedni byłby dla nas ktoś taki a taki, a jak się znajduje z tymi cechami to zupełnie nam one nie pasują

Szukając kogoś kto ma coś czego ja np. nie mam, oznaczałoby dla mnie, że ta osoba chce się tego nauczyć właśnie od tej osoby.
Czyli dajmy, osoba A jest bardziej empatyczna niż osoba B. Czyli osoba A może nauczyć jak mniej współodczuwać z ludźmi co pozwoli jej podchodzić do pewnych rzeczy z dystansem, a osoba B nauczy się jak być bardziej empatycznym. Coś w ten deseń. Dlatego czasem zadziwić może jak dwie osoby mogą być od siebie różne, a niebywale dobrze się dogadywać.

Szukać tak, ale nie oczekiwać idealu i skoro my sami nie jesteśmy idealni. Dlatego napisałam, ze w trakcie bycia ze sobą jeżeli dwie osoby chcą to zmieniają się pod wpływem siebie a i tym samym uczą się od siebie nawzajem - to jest też chyba poniekąd rozwój duchowy

Z własnego doświadczenia wiem jak związek potrafi zmienić światopogląd i charakter jednej z osób. Ale to raczej odejście od pierwotnego tematu.

Chodziło mi o wymogi typu "ma być bogaty, piękny i inteligentny". Takie oczekiwania i brak chęci dawania tego samego, że ma być i już, bo tak sobie wymarzyliśmy. Jeszcze tylko tupnąć nogą i strzelić focha...
Poza tym uważam, że podobne przyciąga podobne. Na tym się opiera prawo przyciągania. Także nie chodzi o bycie identyczną osobą, ale by mieć mniej więcej podobny stan umysłu. Partner to nasze odbicie jakby nie było.

Mój idealny drugi "połówek" ;p powinien:
-mieć głowę na karku, być zaradnym - jeśli taki będzie to nie będzie nam doskwierać zmartwienie typu pustka na koncie
-wierzyć w siebie i swoje umiejętności, zamiast załamywać bezradnie ręce i czekać aż samo przyjdzie
-potrafić odnaleźć się w trudnej sytuacji
-być wsparciem i być pewnym, że ma je ode mnie oraz chcieć je otrzymywać, a nie unosić się dumą
-być życzliwym dla ludzi i zwierząt
-być szczery
-być wierny
-być czuły, troskliwy, opiekuńczy w rozsądnych ilościach
-czasami rozumieć mnie bez słów i szanować moją potrzebę spędzania czasu tylko z moją własną osobą
-być inteligentny, mądry, zabawny, rozsądny
-wygląd jest mi praktycznie obojętny jeśli chodzi jaki wzrost, kolor włosów, ma mieć "to coś" co sprawi, że będzie mnie pociągał fizycznie ;p, przekonałam się, że podobają mi się zarówno szatyni ponad 180cm wzrostu jak i blondyni niewiele wyżsi ode mnie
-wiedzieć kiedy mnie trzeba sprowadzić na ziemię
-znosić mój charakter, który nadaje się tylko dla mężczyzn potrafiących docenić kobietę, która ma duży poziom samoświadomości i samodzielności
-mieć wady, które będę mogła uznać za zalety...

Hmmm... póki co to mi przyszło do głowy wiele przeszłam i będę bardzo wdzięczna kiedy spotkam swój ideał, a wiem, "że już jest w drodze" do mnie.

Ja mam to szczęście, że znalazłem swoją idealną połówkę. Dlatego wiem, że nie ma sensu wypisywać jakie miałaby mieć ta osoba cechy, przyzwyczajenia, itd. Ponieważ jak się jest pewnym swojej połówki to wszystko przyjdzie z czasem
( na początku mojej znajomości z połówką, w ogóle nie myślałem, aby z nią być na dłużej)

Moja druga połowa ma sprawiać że z mojej twarzy rzadko znika uśmiech. Ma być lojalny. Uczciwy i oddany. Przede wszystkim dobry i kochający. Ale nie może pozwalać wejść sobie na głowę.

Ma być taki że nawet po kilku latach znajomości gdy będzie w poblizy to mi sece mocniej zabije.